نابود کردن سرمایه های تراکتورسازی به بهانه بازیکن سالاری

تکرار اشتباه دیگر اشتباه نیست، انتخاب است. این جمله پائولو کوئلیو دقیقا بر وضعیت کنونی کیانی و تراکتور صدق می کند. چند فصل قبل، کیانی خواسته یا ناخواسته از تراکتور جدا شد و تراکتور یک نیم فصل را بدون کیانی پشت سر گذاشت.

همه کارشناسان بومی و غیر بومی متفق‌القول معتقد بودند که تراکتور از نبود یک کاپیتان واقعی در میدان رنج می برد. کاپیتانی که برای تیم بزرگتری کند وبازیکنان جوان‌ را راهنمایی و هدایت کند. کاپیتانی که همدلی و همراهی را در تیم ایجاد کند. کاپیتانی که بتواند رابط بین سرمربی و مدیرعامل با بازیکنان باشد. اما در آن نیم فصل کذایی تراکتور کاپیتانی با این مشخصات نداشت. 

ایرانپوریان به یکباره با رفتن بازیکنان قدیمی تر رخت کاپیتانی پوشیده بود و تجربه کافی برای قبول مسئولیت کاپیتانی در تیم بزرگی همانند تراکتور را نداشت. شاید همه طرفداران تراکتور به یاد داشته باشند که تونی اولیویرا سرمربی وقت تراکتور همیشه قبل یا بعد از تمرینات چند دقیقه ای با ایرانپوریان در این مورد صحبت می‌کرد. اما هیچ کس نمی‌توانست جای خالی یک کاپیتان واقعی با تجربه و مدیر را در تیم بگیرد. 

کیانی برگشت و تراکتور صاحب کاپیتان واقعی خود شد. این را تاریخ ثبت کرد همان لحظه ای که کیانی در بازی با استقلال در ورزشگاه آزادی بعد از اشتباه منجر به گل دروازه‌بان جوان تیم، بازوبند کاپیتانی را دست اخباری بست و بازی باخته با برد به پایان رسید. 

هر تیمی به بازیکنان باتجربه ای که سال ها برای آن تیم جنگیده است، احتیاج دارد چراکه چنین بازیکنانی سرمایه باشگاه و جزئی از تاریخ آن باشگاه محسوب می‌شوند.

کیانی جز معدود بازیکنانی است که در  یک دهه اخیر با کیفیت خوب و قابل قبول برای تراکتور بازی کرده و به نوعی پرورش یافته خود تراکتور است.  

اکنون تراکتور و کیانی بر سر دو راهی قرار دارند؛ دو راهی تکرار اشتباه و یا مذاکره برای حل و فصل اختلافات ناخواسته پیش آمده. اختلافاتی که به نظر می‌رسد با کمی اغماض به راحتی قابل هست. چراکه هر دو طرف یعنی زنوزی به عنوان مالک باشگاه و کیانی به عنوان کاپیتان تیم هر دو یک وجه مشترک و مهم دارند و آن چیزی جز علاقه به تراکتور نیست. 

هر دو طرف این عشق و علاقه را در طی این چند سال ثابت کرده اند. به نظر می رسد در این برهه زمانی برای ایجاد همدلی و اتحاد در تیم، بایستی مالک باشگاه شخصا برای حل اختلاف یا بهتر است بگوییم سوتفاهم پیش آمده قدم پیش گذارد و نباید اجازه دخالت به شخص سوم ها داده شود.

یادداشت:مریم چرخ انداز