افق‌های روشن در تعامل دوسویه ورزش آذربایجان‌شرقی و وان

به گزارش نگاه، روز گذشته شاهد حضور یک هیأت ورزشی از استان وان کشور ترکیه در تبریز بودیم. در جلسه مدیرکل ورزش و خدمات جوانان استان وان با مدیرکل ورزش و جوانان و مدیرکل سیاسی امنیتی استانداری آذربایجان‌شرقی، افق روشنی از تعامل دوسویه ترسیم شد.

اینکه ایران و شمالغرب کشور و استان آذربایجان‌شرقی در امر ورزش حرفی بسیار برای گفتن دارد، پرواضح و مبرهن است لکن اینکه کشورهای همجوار نیز خود را بی نیاز از این تخصص و دارایی معنوی و دانش سرشار نمی‌دانند، غرور ملی را بر می‌انگیزد.

«نوزاد اینانج» مدیرکل ورزش و خدمات جوانان استان وان چنان با ولع از انعقاد تفاهم‌نامه همکاری تخصصی ورزشی و حوزه جوانان سخن می‌گفت و تجارب ارزشمند استان آذربایجان‌شرقی را مطرح می‌کرد که شنونده را به فکر فرو می‌بُرد؛ فکر اینکه او تا چه حد مسائل ورزشی استان و جشنواره‌ها و همایش مختلف آن را رصد کرده و اکنون خود را مشتاق به نشستن در پای میز مذاکره می‌دانست.

اینانج در صحبت‌های خود تبریز را شهری سرشار از استعداد دانسته و وجود استاد شهریار، شمس تبریزی و اماکن زیبایی همچون مسجد کبود و ائل‌گلی و امثالهم را شاهدی بر این ادعا عنوان کرد.

آذربایجان مهد ورزشکاران نامی‌و جوانان نامداری است که در طول تاریخ خاک این بروبوم با قهرمانی در آمیخته و رویش هر انسانی از دامن پرمهر این مادر، از وجود همین عقبه و سبقه، زرین و مفتخر است.

آنگونه که از صحبت‌ها مشخص بود در اغلب رشته‌های ورزشی، امکان تبادل افکار، مربی، داور و مدرس وجود دارد که فدراسیون‌های آماتوری جمهوری اسلامی‌ایران با استفاده از بستر این تفاهم‌نامه می‌توانند در سایر استان‌ها هم بهره ببرند.

مَخلص اینکه، به مرحله صادرات دانش فنی ورزشی در استان آذربایجان‌شرقی رسیده‌ایم و باید «قدر این مرتبه را بشناسیم» و نه تنها استان تقریباً یک میلیون نفری وان بلکه استان‌های همجوار آن در ناحیه آناتولی شرقی یک بازار کار فوق‌العاده برای ورزشکاران حرفه‌ای، مربیان و داوران ما محسوب می‌شود، را به خوبی دریابیم.

به نظر می‌رسد در هیچ برهه‌ای از تاریخ ورزش آذربایجان، چنین گامی‌برای صدور دانش فنی مربیان و داوران به کشورهای خارجی برداشته نشده بود و این لباس هرچند بر قامت استان‌های شمالغربی کشور برازنده است ولی پرورش این ایده و صیانت از آن مهم‌تر از انعقاد آن است که با آغاز کار، پرورانده می‌شود و اهل فنش از آن صیانت می‌کنند.

نگارنده: محمد سلیمی