“معلم تمام وقت” جایگزینی برای استخدام‌های جدید!/ چالش طرح جدید آموزش‌وپرورش و مشکلات پیشِ روی معلمان

طرح “معلم تمام وقت” در دوره وزارت فانی در آموزش و پرورش مطرح شد که در آن ۶ ساعت به کار معلمان اضافه شده و معادل همان شش ساعت حق التدریس به حقوق آنها افزوده می‌شود. در این طرح معلمان به جای ۲۴ ساعت در هفته ۳۰ ساعت تدریس می‌کنند و به جای ۹ ماه نیز ۱۲ ماه حقوق دریافت می‌کنند.

این طرح راه‌حل جدید دولت برای رهایی از استخدام معلمان جدید است؛ زیرا به گفته معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش‌وپرورش، سازمان امور اداری و استخدامی به دلیل مازاد نیرو با استخدام‌های جدید در آموزش‌وپرورش مخالفت کرده است. این طرح که به امضای رئیس جمهور رسیده به زودی به ادارات کل استان‌ها ابلاغ خواهد شد و به این ترتیب معلمان به جای هفته‌ای ۲۴ ساعت باید ۳۰ ساعت مشغول به تدریس شوند.

آموزش‌وپرورش در سالهای اخیر با دو بحران مواجه است از سویی کمبود نیرو و موج بازنشستگی معلمان و از سوی دیگر افزایش جمعیت دانش آموزی در کشور. اجرای چنین طرحی به جای استخدام معلم می‌تواند اولا باعث شود که سطح کیفی آموزشی کاهش یابد و دوم اینکه با نگرانی موجی از فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان مواجه خواهد شد.

اگر هم نظر آموزش‌وپرورش برای ارتقای ساعت کار معلمان به منظور افزایش کارهای تحقیقاتی و پژوهشی باشد، باید دید که چرا چنین طرحی که هزینه‌های سنگینی نیز دارد تحمیل می‌شود اما به جای آن معلمان جدیدی برای کمبود نیرو در آموزش‌وپرورش استخدام نمی‌شود تا بسیاری از معلمان که امروز به دلیل کمبود نیرو مجبور به اضافه کاری هستند، بتوانند در ساعات فراغت از مدرسه به کارهای تحقیقاتی بپردازند؟ تصویب طرح معلم تمام وقت و امضای آن توسط رئیس جمهور نشان می‌دهد که سازمان برنامه و بودجه به این نتیجه رسیده که جبران کمبود معلم در آموزش و پرورش از طریق اضافه تدریس معلمان شاغل به صرفه‌تر از سایر روش‌های استخدامی است و بار مالی و تعهدات بسیار کمتری برای دولت ایجاد می‌کند، در نتیجه تا حد امکان از دادن مجوز ردیف‌های استخدامی جدید به آموزش و پرورش خودداری می‌کند‌.

بر اساس آنچه در این طرح آمده ۶ ساعت تدریسِ مازاد بر ۲۴ ساعت به یک “پرداختی مستمر” تبدیل خواهد شد که به جای ۹ ماه از سال برای ۱۲ ماه سال پرداخت می‌شود. بر اساس همین ۳۰ ساعت موظفی در یک دید بدبینانه ممکن است این طرح معلمان را موظف به حضور در مدرسه در بخشی از تابستان نیز بکند که با توجه به شرایط فعلی وکمبود نیرو این مساله دور از ذهن نیست.

باید دید که آیا معلمان و فرهنگیان از این طرح که گفته‌می‌شود کاملا “اختیاری است” استقبال خواهند کرد و در مقابل افزایش حقوق حاضر به افزایش ساعات کاری خواهند شد یا این طرح به شکست خواهد انجامید. البته اگر این طرح به منظور افزایش کیفی معلمان و اختصاص زمان مازاد برای طرح‌های تحقیقاتی و پژوهشی مانند مدارس ژاپن باشد، اجرای آن قطعا به نفع نظام آموزشی خواهد بود اما در شرایط فعلی که آموزش‌وپرورش با بحران کمبود نیرو مواجه است و از سویی نیز اجازه استخدام ندارد به نظر می‌رسد که این طرح بار کاری معلمان را افزایش و کیفیت آموزش را کاهش خواهد داد.