صفوف حقارت آور

 خبر رسید که در اخبار اعلام کرده‌اند گوشت را قرار است با کارت ملی و به سرپرست خانوار ارزان‌تر از قیمت بازار ارائه دهند اما چگونه؟صفی! یعنی شما باید ساعت‌ها در صف بایستید تا اگر ستاره اقبالتان روشن بود و توانستید با چند ضربه آرنج و سرعتی بالا کمی از دیگران در صف جلو بزنید یکی دو کیلو گوشت با قیمت هر کیلوگرم ۴۰ هزارتومان خریداری کنید!

اصلا هم مهم نیست که تا همین چند ماه پیش قیمت گوشت در همین حوالی می‌چرخید و هر مسئول و غیر مسئولی هم اعلام کرده که کاهش تولید گوشت اعم از قرمز و گوشت مرغ نداشته‌ایم. بی‌تدبیری به جایی رسیده که هرروز خبر قاچاق دام به کشورهای همسایه در تلویزیون پخش می‌شود و مردم باز هم زنبیل به دست در صف تهیه گوشت ایستاده‌اند. صف‌هایی که گویی برای تحقیر ایجاد شده‌اند.

موضوع در صف گوشت و شکر و ارزاق محدود نشده و گویی عده‌ای در داخل نیز شروع به انجام پروژه ناراضی‌سازی مردم کرده‌اند تا آب در آسیاب دشمن بریزند. مشکلات اقتصادی از یک‌سو و پاسخگونبودن دولتمردان از سوی دیگر مردم را تحت فشار قرار داده است. چه کسی می‌تواند کتمان کند که حال و روز این روزها هرچه که باشد از وضعیت اقتصادی دوران جنگ بسیار بهتر است؟

پس چرا مردم آن روزها نه تنها مشکلات را تحمل می‌کردند بلکه حتی از زندگیشان راضی بودند؟ جواب آنها را من جدا از تمام جواب‌ها می‌دانم و آن هم حفظ عزت نفس مردم توسط مسئولان بود. در دوران جنگ و اقتصادکوپنی، مردم اگرچه ساعت‌ها در صف می‌ایستادند اما می‌دانستند این مشکلات ناشی از جنگ است و مسئولان تمام تدبیرشان را برای آسایش آنها به کار گرفته‌اند.

این روزها اما چیزی که مردم را آزار می‌دهد نه مشکلات اقتصادی بلکه تحقیر در صف‌های گوشت و شکر و… است. خوی اشرافی در بسیاری از مسئولان ریشه دوانده تا جایی که حتی مسئولی که مقام چندان بالایی هم ندارد به خود اجازه می‌دهد در مراسم تجلیل از پاکبانان روی صندلی بنشیند و پاکبانان را مانند مجرمین روی زمین بنشاند. قطعا این شیوه برخورد است که مردم را آزار می‌دهد.

هرچه که هست با ایجاد صف گوشت و شکر تا له کردن حس عزت نفس مردم، برخی دانسته یا ندانسته آب به آسیاب دشمن می‌ریزند و شریک پروژه ناراضی‌سازی مردم هستند اگرچه این پروژه‌ی شوم آنها هیچوقت به نفعشان تمام نخواهد شد.

انتهای پیام/