تقویم پایان عمر شورای چهارم به آخرین برگ های خود رسیده و همگان منتظرند تا با آغاز به کار شورای پنجم، چه ترکیبی از شورای شهر آغاز به کار خواهد کرد. شورای پنجم در حالی کار خود را بر ساختارهای شورای پیشین آغاز خواهد کرد که از آن شورا تنها دو عضو به شورای بعدی راه یافته اند و باقی منتخبین جدید نیز در میانه مستقلین، اصولگرایان، لیست امید نزدیک به مستقلین و لیست امید اصلاح طلبان تقسیم بندی می شوند.
اولین اقدام جدی این منتخبین برای شورای آتی، ریاست شورا و شهردار آتی خواهد بود که رقابتی جدی میان دو گزینه را شاهد هستیم. شهرام دبیری و شکور اکبرنژاد، از مدت های پیش، نامزدی خود را برای ریاست اعلام کرده اند و در این میان نیز برخی اخبار، حکایت از مطرح شدن نام نامزدی میانه از سوی دو جناح برای برطرف شدن شکاف هستند.
صبح امروز سعید دباغ نیکوخصلت در گفتگویی، در مورد تصمیم شورا برای انتخاب شهردار و رییس شورای پنجم، گفت: به احتمال بسیار قوی، روز دوشنبه رییس شورا را انتخاب کنیم و برای تعیین هیات رییسه و روسای کمیسیون های شورا نیز در حال بررسی و تبادل نظر هستیم.
حال در این شرایط معادلات چگونه خواهد بود؟ به جز ۳ کاندیدای مستقل و البته منتسب به جناح اصولگرا، بقیه ۸ نفر دیگر به جز یک یا دو تن همچون سعید نیکوخصلت، رای خود را از قرار گرفتن در لیستی سیاسی کسب کردند.(هرچند نیکوخصلت و مسعودی ریحانی در لیست مورد حمایت شهرام دبیری نیز حضور داشتند)
همین سیاسی بودن این لیست و تردیدها برای اعمال نفوذ، اعمال سلیقه و نگرش های جناحی، حزبی و گروهی افکار عمومی و پژوهشگران را از سیاست زدگی و سیاسی کاری این شورا در قالب بازتولید شورای دوم شهر نگران کرده است.
همین نگرانی بود که سبب شد همه منتخبین بعدها بر یکدست بودن ۱۳ نفر و تلاش برای خدمت به مردم و شهر تبریز صحه بگذارند اما بی شک آزمون بزرگی در بهار اولین فصل کاری شورای پنجم رخ خواهد داد و آن هم مسئله انتخاب شهردار و هئیت رئیسه شورای شهر است.
اخیرانیز شکور اکبرنژاد سرلیست لیستِ سیاسی امیر در گفتگو با یکی از تارنماها با طرح مسئله ریاست شورای شهر، ابراز داشته که “ریاست شورا برای بنده موضوع اساسی نیست ، اما با توجه به ترکیب بندی شورای شهر تبریز، به احتمالا اعضای شورا بنده را به ریاست شورا انتخاب کنند.”
این اظهارنظر اکبرنژاد چندان هم عجیب نیست، چرا که بسیاری این سخنان را به یاد ریاست او بر شورای دوم شهری می دانند که خودش درباره آن شورا می‌گوید که “افراد نه بر اساس توان فکری بلکه با خریدن رأی به شورا رسیده‌اند” و برای شورای دوم شهر می‌گوید که “فقط به ایلات خود فکر می‌کردند نه به شهر و کشور خود”.
هرچند روی کاغذ شرایط برای ریاست اکبرنژاد آسان به نظر می رسد اما پیچیدگی امر لابی های شورایی و صدالبته وجود رقیبی قدرتمند و باسابقه همچون شهرام دبیری کار را برای این اصولگرای سابق و اصلاح طلب فعلی دشوار می کند.
شهرام دبیری با سابقه ریاست در شورای سوم، در حالی قدم در شورای چهارم گذاشت که با توجه به ترکیب آن روزهای شورای شهر، کمتر کسی گمان می کرد که ریاست او در شورای شهر محقق شود اما دبیری موفق در مقاطع مختلفی با آرایی همچون ۱۸ و ۱۹ بر کرسی ریاست تکیه بزند و بحران های سختی همچون دستگیری در مجموعه شورا و شهرداری را پشت سر بگذراند. هرچند او علی رغم عدم انتساب به جریانات سیاسی و حفظ مشی اعتدالی، در میان بدنه اصلاحات و اعتدالیون نیز از اقبال قابل قبولی برخوردار است.
از یاد نبرده ایم که دو تن از اعضای اقلیت شورای چهارم نیز سال گذشته در هنگامه انتخابات هیئت رئیسه در شهریورماه، سودای فتح کرسی ریاست شورا را در سر می پروراندند و از قضای روزگار روی کاغذ نیز ۱۳ رای را دارا بودند اما ورق معادلات در روزهای آخر به گونه ای به نفع دبیری بازگشت که او با ۱۵ رای بر رقیبش با ۵ رای فائق آمد.
ریاست شورا بر کلانشهری همچون تبریز نمی تواند محدود به یک حزب و جناح و براساس یک لیست باشد بلکه معادلات مهمی همچون ارتباط و تعامل با سایر ارگان ها و سازمان ها، دارا بودن وجهه فراشهری در سطح ملی نیز در این مسئله بسیار تاثیرگذار است و مقایسه سوابق این دو نامزد یعنی شهرام دبیری و شکور اکبرنژاد می تواند شمایی کلی برای ریاست آینده شورا را به دست دهد.
درباره گزینه شهرداری آینده تبریز نیز هرچند صادق نجفی بارها گفته است که حداقل تا سال ۲۰۱۸ شهردار خواهد ماند اما درگوشی های تبریزبیدار حکایت از مطرح شدن گزینه های دیگری به جای وی دارد که تبریزبیدار در روزهای و هفته های آتی به صورت مبسوط به بررسی گزینه های شهرداری، رؤسای سازمان ها و مناطق و ترکیب هیئت رئیسه و کمیسیون های شورای شهر خواهد پرداخت.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0