داستان مادری که در سال ۱۹۴۸ میلادی بچه هایش را فروخت

دهه ی چهل قرن بیستم اوضاع معیشتی آمریکایی ها به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم خوب و مناسب نبود و با وجود اینکه ایالات متحده ی آمریکا پس از پایان جنگ شاهد یک جهش اقتصادی بود، اما نتایج این جهش اقتصادی بر زندگی همه ی آمریکایی ها انعکاس نیافت…

داستان مادر آمریکایی که در سال ۱۹۴۸ میلادی بچه هایش را فروختاختصاصی «تابناک با تو»؛ در دهه ی چهل قرن بیستم اوضاع معیشتی آمریکایی ها به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم خوب و مناسب نبود و با وجود اینکه ایالات متحده ی آمریکا پس از پایان جنگ شاهد یک جهش اقتصادی بود، اما نتایج این جهش اقتصادی بر زندگی همه ی آمریکایی ها انعکاس نیافت و وضعیت نامساعد اقتصادی همچنان برای بسیاری از آنها باقی ماند.

یکی از کسانی که از چنین وضعیتی رنج می برد فردی به نام «رای چالیفو» راننده ی کامیون بود که از کار اخراج شد. او نمی توانست برای چهار فرزند و همسرش غذا تهیه کند و اجاره ی خانه را بپردازد به همین دلیل خانواده ی او در هر لحظه در انتظار فروپاشی و آوارگی بودند، بنابراین رای و لوسیل تصمیم گرفتند تا چهار فرزندشان را بفروشند.

در پنجم آگوست سال ۱۹۴۸ میلادی یک روزنامه ی محلی عکسی از خانم لوسیل که چهار کودک را برای فروش روی پله ی خانه اش در شیکاگو گذاشته بود منتشر کرد. مادر از خجالت چهره اش را از عکاس پوشانده بود.

در این عکس لانا ۶ ساله، رایان پنج ساله، میلتون ۴ ساله و خواهر کوچکتر سوایلین به چشم می خوردند. در کنار آنها یک تابلو نصب شده است: «چهار کودک برای فروش».

در طول دو سال لوسیل توانست چهار کودک به علاوه ی کودک پنجم «دیوید» را که در زمان گرفتن عکس در شکم مادرش بود بفروشد.

رایان و میلتون: رایان و میلتون به یک کشاورز به نام «جوزن زویتمان» به دو دلار فروخته شدند. کشاورز و همسرش دو کودک را به زمین کشاورزی بردند و آن دو را مجبور به کارهای سخت روزانه و طولانی کردند و آنها را شبها در اصطبل می بستند. میلتون می گوید: در اصطبل از چاقوی ذرت برای دور کردن موش ها از خودمان استفاده می کردیم و پدر جدیدم به من برده می گفت. روزی از او پرسیدم که چرا اینقدر بی رحم هستی و او در جواب گفت: اگر بترسی کارها را انجام خواهی داد!

 خانواده زویتمان

میلتون: پس از گذشت چند سال میلتون که دیگر به سن جوانی رسیده بود با یک پلیس درگیر شد و سر او را به درخت کوبید. قاضی او را خطری برای جامعه دانست و او را در انتخاب مجازاتش بین رفتن به تیمارستان و یا تأدیب خانه آزاد گذاشت. میلتون که داستان های ترسناکی از تأدیب خانه ها شنیده بود تیمارستان را انتخاب کرد. پزشکان حملات عصبی و  خشم او را دلیلی بر شیزوفرنی می دانستند. او در سال ۱۹۶۷ پس از طی مراحل درمان از تیمارستان بیرون آمد.

رایان: وضعیت رایان بهتر از برادرش نبود، او وقتی ۱۷ سال داشت ربوده شد و مورد تجاوز قرار گرفت. او که بر اثر تجاوز باردار شده بود به مرکز نگهداری زنان باردار نیازمند حمایت رفت و پس از به دنیا آوردن فرزندش، سرپرستی او را به یک خانواده سپرد. پس از این ماجرا رایان مزرعه را برای همیشه ترک کرد.

رایان و تنها چیزی که از کودکی برایش باقی مانده است

دیوید: اما دیوید فرزند کوچک که در زمان عکس گرفتن هنوز به دنیا نیامده بود در دو سالگی به یک خانواده ی ثروتمند و با اخلاق سپرده شد. دیوید گاهی با اسب و یا دوچرخه به دیدن رایان و میلتون که در مزرعه کار می کردند می رفت. دیوید در شانزده سالگی خانواده ی ثروتمندش را ترک کرد و به ارتش آمریکا پیوست و بیست سال بعد در سن ۳۶ سالگی آنجا را ترک کرد و از آن زمان به بعد در واشنگتن به عنوان راننده ی تاکسی کار کرد.

خانم لوسیل: او پس از فروختن پنج فرزندش از آقای رای جدا شد و بار دیگر ازدواج کرد و این بار چهار فرزند به دنیا آورد اما از آنها نگهداری کرد.

 سوایلین و رایان

سوایلین: سوایلین از سوی خانواده ی جانسون به فرزند خواندگی پذیرفته شد. در سال ۲۰۱۳ او توانست با کمک فضای مجازی با خواهرش رایان ملاقات کند. سوایلین که از بیماری ریه رنج می برد در همان سال از دنیا رفت. سوایلین در مصاحبه ای قبل از مرگ در حالیکه قادر به حرف زدن نبود درباره ی احساسش نسبت به مادر خود نوشت: این زن باید در جهنم بسوزد.

لانا: اما خواهر بزرگتر لانا که او هم به یک خانواده فروخته شده بود در سال ۱۹۹۸ میلادی بر اثر بیماری سرطان از دنیا رفت.

عکسی به جای مانده از دیدار رایان و خواهرش؛ او اندکی پیش از مرگ سوایلین ناخن های او را لاک زد