با بی تفاوتی به جای کرونا کمر همدیگر را می شکنیم

شهر تبریز که در آمارها میزان خشونت اش از نُرم کشوری بیشتر است که بالای ۷۰ درصد آن تنها به خاطر یافتن جای پارک است مردمانی که همدلی شان و خاص بودن و یا بعبارتی توجه بیشتر به تجملات زبانزد عام و خاص اند.

حال در این مجال بی مقدمه از ویروسی سخن می رانیم که به جان قریب به اتفاق شهرهای کشور افتاده است اما متاسفانه ما تبریزیی ها انگار سریع ترین ویروس دنیا را که در چند ماه دور دنیا را در نوردیده ، جدی نگرفتیم

طبق اعلام کارشناسان امر بالای ۸۰ درصد این ویروس از بازار و مراکز خرید به جان هایمان افتاده است اما با تاکید و توصیه ها باز هم گوش شنوا نداریم و برای خرید کالاهای غیر ضروری و رفتن به مراکز شلوغ سر از پای نمی شناسیم.
جالب تر اینکه افرادی که خانه را ترک کرده و مشغول بازار گردی هستند با ژست عجیبی در مصاحبه با خبرنگاران به مردم توصیه می کنند تا در خانه بماند.

حال نمی دانم این حجم عظیم از کرختی و بی تفاوتی از کجا به ذهن هایمان رسوخ کرده است که در این وانفسای بیماری به گور پدر کرونا می خندیم .

این بی توجهی تا جایی ادامه دار شده است که در آخرین چهارشنبه سال عده ای پا به پای هم و حتی دست در دست در معابر عمومی رقص و پای کوبی کردند . اگر به فکر سلامت خود نیستید لااقل به فکر عزیزان سالمند و کودکان معصوم شهروندان باشید.

اما کاش متوجه باشیم حق الناس تنها دزدی و خوردن سیب از باغ دیگران نیست و بلکه به خطر انداختن جان همشهریان به هر نحوهی من جمله بازارگردی و تجمع چهارشنبه سوری نیز از مصادیق تعرض به حقوق دیگران و حق الناس است .خدا کند این بی توجهی و تجمعات آتشی زیر خاکستری برای آتش کشیدن سلامت تبریزی ها نباشد .اما واقعیت با هبچکس سر شوخی ندارد. نمود این بی توجهی در آمار مبتلایان بعد از دو هفته مشخص میشود .
تنها سوالی بی جوابی که ذهن را مَشغول می کند این است که ویروس” بی تفاوتی و پایمال کردن حق حیات دیگران ” از چه تفکری نشات گرفته است؟؟!

نگارنده : وحید یوسفی