مهمان ناخوانا با فرهنگ مداحی تبریز

سبک عزاداری نیمه لخت وهزینه اجاره باندهای زنجانی و حق الزحمه مداح محترم که هر دو چند میلیونی بود آغاز بدعت هایی جدید در شهر اولین هاست که نه زیبنده فرهنگ مذهبی تبریز و نه زیبنده هیئاتی است که بایستی مبلغ ساده زیستی باشند.

حب حضرت حسین بن علی علیهماالسلام نه منحصر به تفکر شیعی بلکه متعلق به همه انسانهای آزادیخواه است. با فرا رسیدن ایان محرم الحرام و تکاپوی برنامه های عزاداری سید و سالار شهیدان در گوشه گوشه جهان تابعین ادیان مختلف را در تمجید آن امام مظلوم می توان مشاهده کرد. این عمق تاثیر باعث شده دشمنان اسلام ناب هم در صدد انحراف این واقعه هم به لحاظ تاریخی و هم به لحاظ شکلی در شیوه های عزاداری برآمدند. لذا مسئولیت متولیان مجالس مذهبی و هیئات مذهبی در معرفی آن حضرت سنگین تر و سنگین تر می شود.

 شهر تبریزقطعا در محبت به اهل بیت و مخصوصا سرورم حضرت اباعبدالله زبانزد خاص و عام است. شیوه های سنتی عزاداری بازار تبریز و نوحه خوانان و مرثیه سرایان این دیار کم نظیرند. اما در چند سال اخیر سبک های عزاداری وارداتی قدری علاقمندان آن حضرت را نگران کرده است. در چند روز اخیر در دیوارهای شهر تبریز از تبلیغات گسترده حضور یک مداح مشهدی شاهد بودیم. بنرهای پرتعداد در قطعهای مختلف. اما یک نوع از این بنرها که چهره ای شبیه خون آلود از این مداح را با زمان و مکان برنامه وی از سوی یک هیئت تبریزی نمایش می داد. این عزاداری آن هم در دهه امامت و ولایت که فرصتی را برای دوستداران ولایت ایجاد کرده تا از غدیر به عنوان یکی از مهمترین رویدادهای تاریخی جهان اسلام یاد کرده و به حقانیت مولایمان علی بن ابیطالب بپردازند.

لذا بر خود لازم دانستم تا از نزدیک بر شیوه اداره این جلسه مذهبی در سه شنبه مصادف با ۲۲ مردادماه برابر با ۱۱ماه ذی الحجه نظاره گر باشم. ساعت ۹ونیم شب و من وارد مسجد محل مراسم شدم. دیوارهای مسجد نشان از معماری زیبا و تمیز آن مسجد باعظمت داشت. تنها میخهای پرتعداد کوبیده شده بر پیکره این بنای زیبا پارچه های سیاه غیرمتعارف بود که برای نگهداشت آن پارچه ها در ابعاد بزرگ بر مسجد کوبیده شده بود.

سیستم صوتی و نور پردازی و سِن محل استقرار مداح و دوربین های فیلمبرداری با پایه های بلند حرفه ای نشان از هزینه بالای این مراسم داشت. ساعت ۱۰ شب و مراسم با جمعیت کم در حال شروع بود. حدود ساعت ۱۰ونیم روحانی و سخنران جلسه وارد مجلس شد اما هنوز مسجد تا نیمه هم پر نشده بود که بالاخره میهمان اصلی و مداح مشهدی وارد شد خیل جمعیت جوان هم با وی وارد شدند و چیزی نگذشته بود که مسجد کاملا پر شد. اکثر جوانان با لباس مشکی که هنوز هم دلیل و مناسبت آن برایم روشن نیست. متولیان هیئت هم با ریشهای بلند و غیر معمول حضور داشتند. واکنش ها به مطالب مداح میهمان خیلی بالا بود روضه را شروع کرد و برخی حاضرین ضربات محکم بر صورت خود می زدند.

نوبت شور زنی فرارسید پیراهن و حتی زیرپیراهن از تن اکثر حضار درآورده شد و شروع به شور زنی با روشی خاص که من صرفا در فضای یوتیوپ و آپارات شاهد آنها بودم و تبریز مدل آن را ندیده بودم. این همه احساسات پاک جوانان در مدلی از عزاداری مصروف بود که صدای بلند بلندگوها و شیوه عزاداریش مانع از شنیدن نام سرورم حسین می شد. چند بار تلاش کردم متنی از آیت الله العظمی بهجت را در مورد اهمیت غدیر به متولی آن هیئات بدهم تا قرائت کند اما توجهی ندیدم. به یاد هیئتهای دوران کودکیم افتادم. باور کنید هم قرآن و هم احکام و حتی مسائل اخلاقی را مدیون هیئت ها کم هزینه و بی تم تراق آن دورانم. چقدر ساده و چقدر پرمحتوا بود…

اما از همه اینها که بگذریم هزینه اجاره باندها و حق الزحمه مداح محترم که هر دو چند میلیونی بود آغاز بدعت هایی جدید در شهر اولین هاست که نه زیبنده فرهنگ مذهبی تبریز و نه زیبنده هیئاتی است که بایستی مبلغ ساده زیستی باشند.

نام مسجد و هیات مذکور و دعوت کنندگان نزد این پایگاه خبری امانت می باشد و در پایین فیلم هایی از این جلسه را مشاهده می کنید. مسئولان نظارتی سازمان تبلیغات که مجوز هیات مذهبی را صادر می کنند بیشتر بگوش باشند ما دلمان نمی خواهند که یک عده حسین نشناس دهان گشادشان را باز کنند و بگویند حسین پارتی در شهر تبریز…