چرا اصولگرایان دنبال کاندیداتوری «رئیسی» هستند؟

به گزارش نگاه، «امید حسینی»، فعال فضای مجازی اصولگرا در یادداشتی تلگرامی در تحلیل طرح موضوع کاندیداتوری حجت الاسلام والمسلمین «ابراهیم رئیسی»، نوشت:

چرا اصولگرایان (لااقل بخشی از آنها) دنبال کاندیداتوری آقای رییسی هستند؟ این سوال مدتی هست که ذهنم را مشغول کرده. طیفی از اصولگرایان عقیده دارند که اگر آقای رییسی نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شود و بقیه نامزدهای اصولگرا هم به نفع او کنار بروند، وی شانس بالایی برای پیروزی دارد. سوال من این است که چرا فکر می‌کنند آقای رییسی شانس بالایی دارد؟

به نظرم دلایلی که پشت این تصمیم هست، به شدت قدیمی، سنتی و از کارافتاده است. احتمالا دلایل اصولگرایان موارد زیر است:

۱- روحانیت
۲- سید بودن
۳- محبوبیت
۴- نارضایتی از آقای روحانی

این طیف از اصولگرایان عقیده دارند که چون براساس برخی نظرسنجی‌ها، میزان نارضایتی از دولت، مخصوصا از نظر اقتصادی و معیشت تا حدودی افزایش پیدا کرده، پس یک نامزد روحانی و سید و محبوب و قوی ، می‌تواند به راحتی آقای حسن روحانی را شکست دهد. اما این نهایت ساده‌‌نگری است که فکر کنیم امروزه مردم صرفا به خاطر روحانیت و یا سید بودن به کسی رای می‌دهند. آیا هر سید روحانی در هر انتخاباتی با استقبال مردم مواجه می‌شود؟ مثلا آیا صرف نام خانوادگی خاتمی بدون توجه به اسم کوچک او (محمد یا احمد!) کفایت می‌کند؟! یا اینکه مسایل دیگری هم در میان است؟ آیا طبقات مختلف مردم مخصوصا نسل جدید و جوان و دانشجو و فرهنگی و روشنفکر و … به فضای فکری و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی آن شخص روحانی و جریان حامی او توجه نمی‌کنند؟

این یک واقعیت است که امروز هر جریانی که نگاه نسبتا بازی به مسائل اجتماعی داشته باشد، بیشتر مورد توجه مردم است تا جریانی که پیشاپیش نگاهش سلبی و خشک و سفت و سخت است. در چنین شرایطی، فرض کنیم آقای رییسی یک سید روحانی کاملا محبوب مردمی است (هرچند فعلا درباره محبوبیت کشوری وی هیچ نظر و آمار مشخصی وجود ندارد) اما تکلیف جریان پشت سر ایشان چه می‌شود؟! آیا مردم (مخصوصا طبقات متوسط و جوان) نگاه خوبی به این جریان و بزرگان آن دارند؟! بماند که اساسا این شیوه انتخاب کاندیدا برای انتخابات ریاست‌جمهوری ‌آن‌هم بدون توجه به کارآمدی و توان و تخصص‌، کلا با پایه و اساس مدیریت درست و حسابی یک مملکت فاصله دارد!

به هرحال چنین نگاهی به انتخابات، نشان‌دهنده این است که اصولگرایان همچنان در فضای توهمی دو دهه پیش سیر می‌کنند و در معادلات خود، توجهی به نیازها و توقعات جدید مردم ندارند. عجیب نیست که به فکر شبیه‌سازی دوره ریاست‌جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای و یا سیدمحمد خاتمی هستند! غافل از اینکه ما نه در سال‌های اول انقلاب و دهه شصت زندگی می‌کنیم که شانس روحانی محبوبی مثل آقای خامنه‌ای تقریبا صد در صد است و نه در فضای دوم خرداد سال ۷۶ نفس می‌کشیم که چهره‌ی جدید و سید خوشتیپی مثل خاتمی با کلی شعار جذاب و جدید از راه می‌رسد و پیروز قاطع انتخابات می‌شود. در حال حاضر اصولگرایان و نامزد آنها شبیه کدام یک از این شخصیت‌ها هستند که خیال می‌کنیم با استقبال مردم مواجه می‌شوند؟!

مشکل اصولگرایان این است که هنوز درد اصلی خود را نشناخته‌اند، به همین علت سراغ مُسکن‌های فوری و موقتی می‌روند. با سیدی روحانی می‌خواهند بر شیخی روحانی پیروز شوند، غافل از اینکه اساسا مساله مردم این نیست. مساله همان نگاه سنتی و پدرسالارانه است که خیلی‌ها از آن فراری هستند.

در پایان ذکر این نکته ضروری است که این مطلب، فقط یک تحلیل (درست یا غلط) در نقد سیاست انتخاباتی اصولگرایان است، نه نقد شخصیت آقای رییسی. اتفاقا ایشان در مدیریت جدید آستان قدس رضوی، فعلا تحولات خوبی را ایجاد کرده‌ است. حرف من فقط نقد نگاه سنتی اصولگرایان به جامعه و مردم بود، نه نقد یک شخص خاص.

*پی‌نوشت: اگر هدف اصولگرایان از طرح مساله نامزدی رییسی صرفا یک بازی تبلیغاتی برای امری دیگر در آینده است، که باز هم اشتباه می‌کنند. چون این بازی سیاسی، بیشتر باعث تخریب می‌شود تا محبوبیت!