هری‌پاتر در بودجه ۹۷

 سروش بامداد – در آغاز «هری پاتر و سنگ جادو» صحنه ای به یاد ماندنی به تصویر کشیده شده که به قاعده در کتاب هم باید باشد. هری پاتر با نامه به مدرسه جادوگران دعوت می شود اما دعوت نامه ها به دست او نمی رسد و در واقع نمی گذارند برسد.

نامه ها سرنوشتی جز سوختن در شومینه پیدا نمی کنند تا یک روز از زمین و آسمان نامه می بارد و آن قدر تعداد نامه ها زیاد است که کافی است یکی به دست هری برسد تا برای تحصیل در مدرسه جادوگران اقدام کند.

با نگاه سیاسی و امروزی برای نویسنده این سطور آن نامه ها که می سوخت یادآور نشریات و روزنامه هایی بودند که در ایران گاه منتشر نشده به محاق توقیف گرفتار می آمدند و ناگاه نامه هایی از در و دیوار و زمین و زمان باریدند و یکی کافی بود تا به دست هری برسد و این نامه ها انگار همین پیام های تلگرامی اند که همه زندگی ما را درنوردیده و زندگی ایرانیان را به قبل و بعد از تلگرام قابل تقسیم و تفکیک کرده است.

نقل این حکایت و آن تشبیه از آن سر نیست که بخواهم سراغ ادبیات کودک بروم که دست بر قضا تنها وقتی بار دیگر این فیلم را تماشا کردم به یاد فضای اطلاع رسانی از نیمه دهه ۷۰ تا نیمه دهه ۸۰ افتادم و داستان سوختن‌ها و ساختن‌ها و نامه‌هایی که به دست مخاطب نمی‌رسید و اکنون اما در نیمه دهه ۹۰ انبوه نامه‌هاست که در فضای مجازی دست به دست می‌شود و بهانه این اشارت و یادآوری البته حکایت بودجه ۹۷ است که به خاطر پاره ای جدول ها و افزایش ها در هر محفل و مجلس و خانه و رسانه درباره آن صحبت می شود و همه در حال چرتکه انداختن و مقایسه اند. برای برخی تازه می نماید اما داستان امروز و دیروز نیست. منتها نامه ها یا نمی رسید یا دیر می رسید یا یه آنها توجه نمی شد حال آن که اکنون از در و دیوار، نامه (پیام و کامنت و نظر) می بارد.

انگار همین دیروز بود که محمود احمدی نژاد لایحه بودجه سالانه را به جای آذر ماه در اسفند ماه ارایه می کرد و یک بار هم با سی دی خالی  نمایندگان را دست انداخت و گاه در موعد مقرر نمی برد و کار به بودجه یک دوازدهم و دو دوازدهم می افتاد و حالا به لطف وقت شناسی روحانی و از آن طرف فضای تلگرام همه درباره اعدادی که به فلان موسسه با اعلام فعالیت فرهنگی تعلق می گیرد صحبت می کنند و زبان به نقد می گشایند.

انگار همه ما هری پاتر های خوشبختی هستیم که به دنیایی دیگر راه یافته ایم و نامه ای به دست مان می رسد نه آن که سوزانده شود.

پس جا دارد هم فضای مجازی را قدر بدانیم و هم یادمان باشد امکان نقد و اطلاع رسانی با بودجه‌های تأخیر افتاده و سی دی خالی بودجه هرگزمیسر نمی‌شد.

در دنیای ارتباطات که دیگر امکان سوزاندن نامه‌ها وجود ندارد هر یک از ما می توانیم احساس هری پاتر بودن داشته باشیم! هری پاترهایی که گوشی جادویی دارند تا اعداد دخل و خرج سند بودجه را مقایسه کنند اما برای تنظیم دخل و خرج خود چوب جادو ندارند.