نقش آموزش و پرورش و اختلاس گران در سوختن دانش آموزان زاهدانی

آتش سوزی در یکی از مدارس شهر زاهدان که سوختگی شدید چهار دانش آموز و از دنیا رفتن سه تن از این عزیزان را به دنبال داشت، بار دیگر مردم را دچار حزن و اندوه کرد. حادثه تلخ دو روز پیش نه تنها یادآور سوختگی ۲۹دانش آموز و فوت سه تن از آن دخترکان بی گناه در روستای شین آباد از توابع پیرانشهر است؛ بلکه از این واقعیت آشکار حکایت دارد که هنوز بسیاری از مدارس کشورمان، خصوصا در نقاط کمتر برخوردار و دور از «پایتخت» حتی از امکانات مناسب گرمایشی برای حفظ سلامت و جان فرزندان ایران زمین بی بهره اند.
اما تا کی و تا چند باید شاهد این گونه حوادث تلخ و جانکاه باشیم؟ گناه بزرگ و تقصیر این وقایع تأسف بار بر شانه چه کسانی سنگینی می کند؟
گرچه به گفته دادستان زاهدان، قصور مربی و مدیر این مدرسه محرز است و به سهم خود باید پاسخ گوی این حادثه جانگداز باشند اما به هیچ عنوان نمی توان و نباید سهم و نقش وزارت آموزش و پرورش، آموزش و پرورش استان و شهر زاهدان و ناحیه مربوطه را در این حادثه، کم تصور کنیم.
مهم ترین قصور و تقصیر آموزش و پرورش اعطای مجوز به مدارسی است که فاقد ابتدایی ترین استانداردهای سیستم گرمایشی هستند. مگر مسئولان مربوطه هنگام امضا و اجازه دایر کردن و راه اندازی مدارس، خصوصا مدارس غیرانتفاعی که منازل مسکونی را به مدرسه تبدیل می کنند و اکثر قریب به اتفاق آن ها حتی از فضای مناسب هم برخوردار نیستند، سیستم گرمایشی مدارس را بررسی و بازرسی نمی کنند؟ مگر چیزی مهم تر از امنیت جانی دانش آموزان وجود دارد؟ و مگر اصلی ترین وظیفه آموزش و پرورش تلاش تام و تمام و همه جانبه برای حفظ جان دانش آموزان نیست؟ پس چرا به مدرسه ای اجازه تأسیس و ثبت نام می دهند که وسیله گرمایشی آن چراغ نفتی است؟!
امیدواریم مسئولان بیش از این ها با آحاد و اقشار گوناگون مردم در همه نقاط کشور محشور شوند و مشکلات را از نزدیک حس کنند تا اولویت ها را بهتر تشخیص دهند و هرچه سریع تر کاستی ها و نواقص را که خصوصا امنیت جانی مردم را به خطر می اندازد، برطرف کنند.
نقش اختلاس گران
اما سلاطین ارز و سکه و … و مفسدان اقتصادی و غارتگران بیت المال و اختلاس گران، چه آنان که شناسایی و مجازات شدند چه آنان که همچنان می تازند نیز بدانند که دزدی ها و اختلاس ها و بخوربخورهای آنان، نه تنها عده زیادی از مردم را تحت فشار اقتصادی شدید قرار داده و غارتگری آنان با اضافه شدن به بی تدبیری برخی مسئولان موجب کاهش ارزش پول ملی، مشکلات عدیده اقتصادی و تورم و گرانی سرسام آور شده و متأسفانه حتی به اعتماد و اطمینان مردم به عنوان بزرگ ترین سرمایه اجتماعی و ضامن بقای کشور ضربه زده و دشمنان را جری تر کرده، بلکه موجب تعطیلی بسیاری از پروژه های عمرانی در جای جای میهن شده، مثال روشن و بارز این که، گرچه با زحمات و تلاش های فراوان گاز به شهرهایی از جمله زاهدان رسیده و مشعل آن روشن شده، اما شبکه گازرسانی و توزیع آن همچنان در پیچ و خم نبود و کمبود بودجه معطل است. این در حالی است که اگر آن چند اختلاس چند هزار میلیاردی بر اثر نبود نظارت کافی از یک سو، بی تدبیری برخی مسئولان از دیگر سو و حب و حرص ثروت اندوزی با روش های غیرمشروع توسط اختلاس گران، غارتگران و مفسدان اقتصادی، در کشور رخ نمی داد، تنها با بخشی از آن سرمایه های ملی امروز و بلکه خیلی پیشتر از این، نه تنها زاهدان بلکه معدود شهرهای هنوز بی بهره از گاز، خانه های شان با این نعمت خدادادی گرم بود و جان فرزندان شان در مدارس در امان و چراغ های نفتی و امثال آن بلای جان فرزندان این سامان نمی شد!
بدین ترتیب آیا می توان سهم و نقش اختلاس گران و مفسدان اقتصادی را در انداختن آتش به جان فرزندان ایران نادیده گرفت؟! هرچند این فقره به هیچ وجه نافی مسئولیت سنگین و خطیر دولتمردان، مجلسیان و خصوصا آموزش و پرورش در حفظ امنیت جانی فرزندان این آب و خاک نیست و نمی تواند باشد.
اما شما خانواده های داغدار آن سه دخترک عزیز زاهدانی بدانید که همه ایرانیان پاک نهاد و وجدان مدار با شما عزیزان ابراز همدردی می کنند و برای شمایان از درگاه ایزدمنان صبر جمیل و اجر جزیل مسئلت دارند.
امیدواریم چراغ عمر دشمنان و خائنان به دین و میهن خاموش شود و چراغ امید و زندگی ایران و ایرانیان پرفروغ.