طبیعت عینالی سرخ است نه سبز!

اگر احداث فضای سبز و درختکاری در حواشی امام زاده و بدنه  این کوه  درمجاور ت اتوبان پاسداران برای زیبا سازی شهر و ایجاد تفرج گاه ضرورت دارد اما کاشت بی رویه در فضاهای غیر قابل رویت و اعماق این ارتفاعات که مستلزم هزینه های هنگفت نیز می باشد به علت بحران شدید منابع آبی به غایت غیر عقلانی است !
باید منابع محدود آب را صرف ایجاد در ختکاری و فضا های سبز در محیط و چشم انداز های شهری و نیز نگهداری فضاهای موجود بکنیم  و از اقدامات غیر ضروری در این خصوص بطور جدی پرهیز نماییم .
باید بپذیریم که طبیعت ارتفاعات عینالی خشک و سرخ است و این ویژگی علاوه بر زیبایی خاص خود  ، یکی از نمادهای هویت اقلیمی و طبیعی شهر تبریز  نیز به شمار می رود .
به نظر می رسد  در این بحبوحه  بحران آب حتی باید در کشت و کاشت درخت در باغچه ی خانه ها هم اجتناب گردد تا برسد به اینکه در دره ها و پشت کوه ها درخت کاشته شود !  درست است که درخت مایه ی صفا و طراوت و زیبایی است اما وقتی کمبود آب ایجاب می کند چمن رفیوژ بلوارها و خیابان ها به سنگ فرش تبدیل شود آیا می توان  درختکاری در دره ها و دامنه های دوردست پشت ارتفاعات عینالی را توجیه کرد ؟!!
باید در قبال محیط زیست و عوامل نگهدارنده آن که آب عنصر اصلی آن است مسوولیت پذیر باشیم و به تبعات منفی توسعه بی رویه و جاه طلبانه ی فضاهای سبز توجه کنیم . نباید فراموش کرد مرگ دریاچه ارومیه که هم اکنون حیات و معاش  میلیون ها انسان را تهدید می کند در اثر توسعه لجام گسیخته ی اراضی کشاورزی در حوزه آبریز این دریاچه به وقوع پیوسته است و جبران آن به رغم هزینه ها و مرارت ها و احیاناً از بین بردن همان اراضی کشاورزی شاید امکان پذیر نباشد !
با این حال احساس می شود  در شرایطی که  قرار است سالانه ۱۵۰ میلیون متر مکعب  پساب  بازیافت شده  تبریز  هم که منبعی برای آبیاری فضاهای سبز شهری  می باشد ، به  بستر دریاچه ی  اورومیه سرازیر شود  ، در احداث بخشی از فضاهای سبز در شرایط  بحران کمبود آب افراط می شود و چه بسا با این رویه در آینده حفظ و نگهداری پارک ها و فضاهای شهری با مشکل جدی مواجه گردد  .
و جا ی بسی تاسف است که بدانیم بسیاری از ویلاها و باغات اطراف شهر با آب لوله کشی شهری آبیاری می شوند و صاحبان متمول آن ها هیچ ابایی از صورتحساب های آنچنانی از این بابت ندارند و هم چنین کمتر باغ و ویلایی را در اطراف و اکناف شهرها می توان سراغ گرفت که دارای چاه های غیر مجاز نبوده باشد !   فاجعه ای عظما در پیش است ، اگر از عملکرد ها و رویکردهای غیر اصولی و غیر کارشناسانه و خسارت بارگذشته که اکنون تاوان سخت آن  بر گرده ی نسل جوان و فرزندانمان تحمیل شده است عبرت نگیریم ، فاجعه ای بس بزرگ در راه است ! آیا ثمره ی  استمرار مدیریت های کشور تنها فاجعه و فلاکت و تاسف باید باشد ؟!

ابوالفضل وصالی