یادداشت ؛ وحید یوسفی
چالش انتخاب شهردار تبریز یکی از بحث های اصلی جلسه اخیر شورا بود که کار را به جلسه های غیرعلنی و علنی کشاند. مباحث مطرح شده تا حدودی میتواند بیانگر مواضع اعضای شورا بوده وضعیت کلیددار بعدی شهرتبریز را روشن کند. علی رغم وجود لیستی ۸ نفره از کاندیداهای سکانداری کلانشهر تبریز، ظاهرا رقابت اصلی بین فتح اللهی و شهین باهر جدی بنظر می رسد.
حال با محتمل بودن این فرض بایستی بررسی شود سبک مدیریت و تجربیات کدامیک از این دو گزینه در این اوضاع رکود و کمبود درآمدی شهرداری تبریز مناسب شهر اولین ها خواهد بود؟
پاسخ به این سوال زمانی مشخص خواهد شد که رویکرد خود را از انتخاب شهردار به دقت معین کنیم.آیا شهری می خواهیم که تصمیمات عمرانی آن منوط و متوقف بر ارتباطات سیاسی باشد و تحولات شهری تبریز را چشم غره یا لبخند سیاسیون رقم بزند یا شهری می خواهیم که فارغ از کشمکش های سیاسی و با حضور فکری و مشاوره متخصصین و در فضایی آرام برای افق آینده اش برنامه ریزی شود؟
پر واضح است رای دهندگان بر این شورا بخاطر مطالبات شهری و عمرانی در پای صندوق ها حاضر شده اند و اگر چه سلایق مختلف را بر صندلی های شورا نشانه نده اند اما هدف نهایی تعامل منتخبین و اتفاق نظر آنها ساختن تبریزی در شان فرهنگ و هنر و پیشینه پرافتخار تبریزی ها باشد شاید طعم تلخ برخی اتفاقات شورای گذشته از کام شهراولین ها رخت بربندد.
وقتی شهر به صاحبان اصلیش یعنی متخصصان امور عمرانی و شهر سازی سپرده نشود. وقتی کار را به کاردان نسپاریم .تبریز اولین ها میشود خطرناکترین شهر از منظر زمین لرزه. وقتی کار را به کاردان نسپاریم بر خلاف منطق علم شهرسازی عمل کنیم و عقل انسانی و ضوابط مهندسی در حوزه عمران و شهرسازی بر گسترش شهر به شکل سطحی تاکید می کند ما شهر را عمودی توسعه داده ایم!
کاهش درآمد شهری و نبود در آمد پایداری گواه این است که کمتر کسی می تواند این مجموعه عریض و طویل با #چهارده_هزار حقوق بگیر در این وای نفسای رکودی که بر سیستم سایه افکنده است را مدیریت کند .مجموعه ی که به اذعان برخی از اعضای شورای چهارم شهر تبریز، قریب به ۸۰ درصد درآمدی اش برای پرداخت حقوق کارکنان هزینه میشود .درآمدی که منبع اصلی تامینش صدور پروانه ی ساخت است که در گیرودار رکود ساخت و ساز مسکن اسیر تلاطم امواج رکود شده است
حال با این اوصاف چه کسی می تواند بهترین انتخاب برای شهرداری تبریز باشد؟
اگر بخواهیم تجربیات تلخ دوره ی گدشته تکرار نشود بایستی شورا را تبدیل به قرارگاهی برای ساختن شهر تبدیل شود نه خانه احزاب که همانا کمترین تبعات شورای سیاسی کار، افزایش رانت خواری است و فوران طرح هایی که نوشته می شود ولی اجرا نمی شود یا اجرا می شود اما تمام نمی شود و یا تمام می شود اما بعدا معلوم می شود که اولویتی نداشته است.
یکی از علل توفیق نسبی شهردار سابق تبریز در برخی پروژ ه ها همسویی شهرداری با دولت و استانداری و استفاده از متخصصین که باعث انجام سریع پروژه و انقلاب سازندگی محسوس در شهر شد.
مرد عمرانی که باید به داد نفس های نیمه جان تبریز ۲۰۱۸ برسد.تبریز ۲۰۱۸ رویداد بزرگی همین حوالی در بیخ گوش تبریز است که برخی رسانه های جمعی شب و روز اهمیت این مسئله را یاد آورمی شوند اما در بسیاری موارد بجز چند بنر و اقدام تبلیغی تبریز ۲۰۱۸ تبدیل به امری ذهنی شده است که جز با تکمیل برخی پروژه های ناقص ممکن است کماکان تبریز ۲۰۱۸ مهمان خیالات تبریزی ها باشد و در عالم واقع اتفاق خاصی نیفتد .
نهایتا اگر تبریز را ۲۰۱۸ می خواهیم و شورا را شورای کار و اگر نمی خواهیم چهارسال دیگر افسوس فرصت های مدیریتیِ از دست رفته را بخوریم و مقاله در آسیب شناسی این فرصت ها بنویسیم شهرداری را انتخاب کنیم که تخصصش شهر است نه فقط لابی های سیاسی بدون در نظر گرفتن مصالح و منافع شهر
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0