استراتژی کثیف

این دو خبر مربوط به پایتخت است و این دو نشریه چون مشهور هستند، اعلامیه رسمی تعطیلی داده اند وگرنه نشریات غیر مشهور با مخاطب  محدود که وضعشان خراب تر از این است که  تعطیلی شان را در بوق و کرنا کنند.

در استان ما که همه ماهنامه ها و هفته نامه ها ترتیب چاپشان مرتب نیست و خیلی ها عطای انتشار را به لقایش بخشیده اند.
در مورد روزنامه ها هم که اطلاع موثق دارم، همکاران آه ندارند تا با ناله سودا کنند. برخی دور روز یک بار منتشر می شود، بعضی تعداد صفحات شان را کم  کرده اند، برخی دو رنگ یا سیاه سفید شده اند، کاهش نیروی تحریریه هم که اظهر من الشمس می باشد و در سوی دیگر جنگ به چنگ آوردن آگهی از ارشاد هم که به مبتذل ترین وضع خود رسیده است.
قبول دارم که ظهور فضای مجازی و پایگاه های خبری در حوزه خبر، نقش جراید را کمرنگ کرده و اقبال عمومی برای تهیه نشریات را کاهش داده است، اما همه ماموریت نشریات کاغذی که انتشار خبر نیست. قبول دارم که بسیاری از نشریات کسل و روزمره شده اند، اما این ها هرگز بهانه نمی شود تا روزنامه نخوانیم و دولت ها هم به اين بهانه حق ندارند حمایت نکنند، بلکه فرهنگ سازی و تشویق مردم به خوانش نشریات کاغذی از مهم ترین وظایف فرهنگی دولت است. کما این که کتاب تقویت می شود و حال آنکه کتاب الکترونیکی قرار نیست جانشین کتاب شود.
در چند سال اخیر، وزارت فخیمه ارشاد با هر سازی نشریات را رقصاند؛ یارانه بیمه، اشتراک نیم بها، خرید برگشتی، رتبه بندی و قس علیهذا… و بعد با بهانه های من در آوردی که مثلا چرا این جوری نوشتید یا آن جوری چاپ کردید، چرا در پنل اینگونه آپلود کردید والخ…. آب باریکه یارانه عهد قجر را دبه در معنای حقیقی نموده و جملگی مان را مقروض چاپخانه چی و کاغذچی و چی و چی کرده و عاقبت با شعار حمایت از مطبوعات چنان سرمان را از قفا بریدند که صدای مان هم در نیامد.
به والله! چنین استراتژی کثیفی برای پیچاندن نشریات نحیف انصاف نبود، راست و حسینی می گفتند یارانه و حمایت فقط شامل برخی ها! است و نشریات کل کشور را چهار سال علاف ادا بازی در سامانه جامع شان نمی کردند.
القصه روحانی مچکریم! بابت حمایت پر ملاتت از ستون چهارم دموکراسی.