تاناکورا مستقیم از مهاباد به تبریز

آوای سهند؛ بازار کهنه‌فروشان به اندازه گرانی دلار قد کشیده و به  اندازه قدکشیدنش مشتری هم دارد. اینستاگرام را که بگردی، صفحه هایشان رو می شود. تلگرام هم هستند. مقایسه که می‌کنی نسبت به دهه۷۰که اوج کارشان بود و حتی دست‌فروشی هم می‌کردند، هم جنس‌هایشان متنوع‌تر شده و هم کسب و کارشان پررونق‌تر. قیمت پوشاک و سایر لوازم جنبی شیک‌پوشی که آتش می‌گیرد، کسب و کارشان سکه می‍شود. تاناکوراها؛ برندبازان، طبقه‌های متوسط رو به بالا و دهک‌های پایین را جذب کرده اند تا  بازار پوشاک شهر، سوت و کوربماند.

پاتوق مارک بازان

قبل‌ترها مارک‌بازان و برندپوشان، به انـدازه وسـعت جـیب خود، بـرند می‌خریدند: یکی، وقت حراج و دیگری اول فصل و آن یکی، استوک‌های دست اول از مدافتاده را. حالا اما مارک‌بازان به لاکچری‌پوش‌های پولدار خلاصه شده‌اند و مابقی، پاتوق خود را منتقل کرده‌اند به مغازه‌های تاناکورا که قد کـشـیـده‌اند در پسـتوی خـانـه‌ها و شبکه‌های اجتماعی. «عدل لباس را تازه آورده و امروز درها را باز می‌کند.» این پیام مخصوص خواص است و خودمانی‌ها؛‌ کسانی  که شناس هستند و می‌توانند حضوری، بهترین‌های دست‌دوم برند را با قیمتی بالا ،ولی نه به اندازه لباس نو خریداری کنند.در اولین فروش، قیمت‌ها را دوسوم لباس نو، تعیین می‌کند و آنچه باقی می‌ماند، حراج عام می‌کند با نصف قیمت و ته‌مانده‌ها را تکه‌ای ۲۰ تا ۱۰۰هزار تومان قیمت می‌زند. تاناکورا همه اش سود است؛ چون هر عدل چندصد کیلویی بیش از سه تا چهارمیلیون تومان خریداری نمی‌شود و فروشنده حداقل دوتا سه برابر این قیمت را به جیب می‌زند. مهاباد بهشت تاناکورافروش‌هاست؛ همان‌جا که فروشنده‌ها ماهی یک بار سرمی‌زنند برای خرید کلی و چند عدل را با وانت به تبریز می‌آورند.

استوک اروپا 
چکمه، نیم‌چکمه، عینک آفتابی، کوله‌پشتی و کفش  و کاپشن چرم را چـیــدمـان صـفــحـه‌اش کـرده اسـت. چکمه‌ها  از  ۲۰۰هزارتومان شروع می شود و عینک ها از۴۰۰هزارتومان. کوله‌پشتی آمریکایی را ۷۰۰هزار تومان و کاپشن چرم ایتالیایی را کمتر از۹۰۰هزار تومان نمی‌دهد. آدرسش یاغچیان است و همه تبریز را با پیک رایگان پوشش می دهد. ادکلن های معروف مردانه را ۵۰۰به بالا قیمت زده و تا پیام ماقبل آخر همه را با برچسب «تمام شد»، پوشانده است. تاناکوراها پیش از این پاتوق اقشار کم‌درآمد شهر بودند؛ اما امروز محل پرسه مارک‌بازان شده‌اند. البته به جنسی که می‌فروشند نیز بستگی دارد. ست ۴۰۰هزار تومانی اسکی و عینک ۶۰۰هزار تومانی ایتالیایی به کار دهک های پایین نمی آید؛ ولی کاپشن زمستانه رنگ و رورفته۹۰هزار تومانی را حقوق بگیرانی می خرند که دخلشان فقط تا وسط ماه پر است. آنچه می‌ماند لباس‌های فرسوده‌ای تا سقف۴۰هزار تومان است که نصیب زیرخط فقرها می شود.ایـن روزهـا تـانـاکـوراهـا نـیـز گـرانـش کـرده‌اند. لبـاس‌هـای بـی‌هـویـتی که مجانی بسته بندی شده و قاچاقچیان به ایران حملش می کنند، با دلار قیمت‌گذاری می‌شود و حداقل به چهار برابر قیمت سال۹۶به مشتری می‌فروشند. مردمی که تا همین پارسال هم جنس نوی چینی و قاچاق را به خاطر قیمت مناسبش می خریدند حالا همان جنس را نمی‌توانند بخرند. چینی‌های بدون کیفیت هم گران شده اند. این روزها پوشاک بنگلادشی، بازار را قبضه کرده است. ‎پوشاک بنگلادشی سفارش اروپاست. اگرمشکلی داشته باشند آن را عودت می‌دهند؛ اما چون برگشت آن به بنگلادش توجیه اقتصادی ندارد، پس از کندن مارک لباس، آن را به ایران می‌آورند!

گزارش: احمد حمیدی