تبریز آب دارد یا ندارد؟/ ۷سال عقبماندگی برای تعصب سیاسی
مردم تبریز به دور از تعلقات سیاسیِ جناحها چشم انتظار آب پایدار برای سالهای متمادی هستند. این مهم با ورود جدی مدیریت ارشد استان محقق خواهد شد.
مردم تبریز به دور از تعلقات سیاسیِ جناحها چشم انتظار آب پایدار برای سالهای متمادی هستند. این مهم با ورود جدی مدیریت ارشد استان محقق خواهد شد.
نوید اسماعیلی؛ آب، این مایه حیات؛ مدتی است که در تبریز کمیاب میباشد. حدود یک ماه است که بخش بزرگی از مردم تبریز با مشکل قطعی و کمبود آب مواجهاند و این قطعیها به یکی از اصلیترین گلایهها و نارضایتی در میان شهروندان تبدیل شده است.
بسیاری از مسئولین در روزهای گذشته سعی کردهاند با پیگیریهای خود، از دلایل قطعیها باخبر شوند و مشکل مردم را حل کنند اما این موضوع تاکنون راه بجایی نبرده است. برای بسیاری از مردم این سوال به وجود آمده است که دلیل افت فشار و قطعی آب در تبریز با وجود بارندگیهای اخیر چیست؟
بر هم خوردن توازن تولید و مصرف
علیرضا ایمانلو مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب آذربایجانشرقی گفته بود: هماکنون شرکت آب و فاضلاب استان در تلاش برای تأمین آب مورد نیاز مردم است اما متأسفانه منابع تأمین آب ثابت بوده و با افزایش مصرف در طول ماههای گذشته، توازن تأمین و مصرف آب در استان و به ویژه شهر تبریز به هم خورده است.
منابع تامین آب در تبریز ثابت است. این موضوع شاید یکی از اصلیترین دلایل کمبود آب در این روزهاست. مشکلی که در تهران، مشهد و اصفهان به موضوعی حل شده، تبدیل گردیده است. طبق اظهارات مسئولین آب و فاضلاب در استان، منابع فعلی آب مربوط به سال ۹۲ است. در واقع میزان آب فعلی در تبریز و استان آذربایجان شرقی بر اساس معیارهای مصرف در سال ۹۲ تامین میشود اما اکنون در سال ۹۹ قرار داریم و طبیعتا میزان مصرف آب در مدت ۷ سال گذشته افزایش یافته است.
شرکت آب منطقهای استانها یکی از ادارات زیر مجموعه وزارت نبرو است که وظیفه اصلی آن، تامین آب شرب و مصرفی برای مناطق مختلف ایران است. بر خلاف تصور بسیاری از مردم، مسئولیت اصلی اداره آب و فاضلاب استان و شهرها در تقسیم بندی وظایف، توزیع آبهای تولید شده توسط شرکت آب منطقه ای بوده و درصد کمی از مسئولیت تولید آب بر عهده اداره آب و فاضلاب است.
تولید نامکفی؛ توزیع کمفشار
از سال۹۳ و طبق گفته مدیران ارشد وزارت نیرو، تبریز با کاهش تدریجی سرانه تولید مواجه خواهد شد. اما این نکته مهم هیچگاه در صدر توجهات مدیریت استان قرار نگرفت. و نهایتا با وعدههای فاینانس خارجی، بهرهبرداری از طرحهای مصوب به آینده موکول شد.
نکته کمآبی تبریز را محمدحسین فرهنگی نماینده مردم تبریز در جلسه هماندیشی با شورای شهر یادآور شد. وی خاطرنشان ساخت: نمودار ۳ ماهه نخست امسال نسبت به سال قبل نشان میدهد که تولید آب نسبت به سال قبل کاهش یافته است.
اصلیترین دلیل کمبود آب در تبریز نبود سد مخزنی تامین آب است. موضوعی که در بسیاری از شهرهای پر جمعیت ایران به موضوعی حل شده تبدیل گشته است. کمبود آب تبریز اکنون به گونه ایست که در صورت عدم چاره جویی مناسب، به احتمال زیاد در سال آینده با بحران بزرگی مواجه خواهد شد.
ایمانلو، در جلسه هم اندیشی اعضای شورای شهر تبریز با نمایندگان مجلس یازدهم به موضوع تولید و توزیع آب در تبریز اشاره کرده است. او معتقد است: افتتاح سد نهند در کوتاه مدت، سد قلعهچای در میان مدت و انتقال آب ارس در بلند مدت مشکل آبی تبریز را حل میکند.
وی همچنین در توضیح شرایط قطعی آب در تبریز میگوید: با توجه به افت فشار کسانیکه در مناطق مرتفع هستند، آبشان زودتر قطع و دیرتر وصل میشود. همچنین با توجه به تامن اعتبار این مشکل به زودی حل خواهد شد.
احداث سد مخزنی؛ راهکار ابندایی برای تامین آب
منبع اصلی تامین آب تبریز درحال حتضر زرینه رود است و در صورت عدم تدبیر برای تامین منابع دیگر، احتمال بروز بحرانهای بزرگ در آینده محتمل است. همانطور که پیش تر گفته شد، شهرهای بزرگ و پر جمعیتی همچون تهران، کرج، اصفهان و مشهد با اتخاذ رویکرد پدافندی، توانسته اند با احداث سد های مخزنی و جمع آوری آب های سطحی در فصل پاییز، زمستان و بهار، مشکل آب شرب در تابستان را به خوبی حل کنند. از طرفی این منابع در صورت بروز حوادث در شرایط بحرانی، میتوانند بخشی از مشکلات کمبود آب را حل کنند.
به طوری کلی با توجه به وضعیت فعلی تبریز و نظر اکثر کارشناسان، درصورتی که در مدت زمان کوتاهی برای مسئله آب شرب تبریز چارهای اندیشیده نشود، این شهر دچار بحرانی خواهد شد که موجی از مشکلات را به وجود خواهد آورد. دور از انتظار نیست که اگر شرایط بدین گونه ادامه پیدا کند، سال آینده تانکرهای سیار آب، وظیفه تامین آب شرب مردم را به دوش بکشند!
تقابل رسانهای و داستان پرغصه مدیران آب
اگر به سهم کمکاری آبفا اشاره کنیم در نوع خود قصه پرغصهای است. در این سالها آب و فاضلاب تبریز هیچگاه به سمت تحقق جداسازی آبهای شرب و غیرشرب حرکت نکرده و مشوقهایی برای استفاده از طرحهای میانمدت ارائه ننمود. عدم نوسازی رینگهای فشار و فشارشکنهای داخل شبکه از دیگر مشکلات نظام توزیع میباشد.
این درحالی است که مدیران آب منطقهای و آبفا در وضعیت کمآبی به تقابل رسانهای روی آورده و اختلاف دیرینه خود را برای مردم بازگو میکنند. دود این اختلاف به چشم مردم میرود و مناطقی از تبریز بعضا تا دو روز روی آب نمیبینند.
طرحهای زیربنایی تولید آب برای تبریز در دولت دهم مصوب شد اما یک تعصب سیاسی که بنا داشت تمامی مصوبات دولت قبلی را به محاق هدایت کند، حیاتیترین پروژه آبی آذربایجانشرقی را با سپری شدن بخشی از آن به تعلیق درآورد! این پروژه چیزی نبود جز انتقال آب ارس به دشتهای شبستر و تبریز.
۷سال عقبماندگی به دلیل تعصب سیاسی
با گذشت ۷سال از سیاسیکاریهای دولت تدبیر از قِبَل پروژههای عمرانی مصوب در دولت دهم، طرح انتقال آب ارس بازهم به کانون توجهات بازگشته و مدیران متولی از نهایی شدن فاینانس خارجی سخن به میان میآورند.
اکنون مردم تبریز به دور از تعلقات سیاسیِ جناحها چشم انتظار آب پایدار برای سالهای متمادی هستند. این مهم با ورود جدی مدیریت ارشد استان محقق خواهد شد.
انتهای پیام/
برچسب ها :آب تبریز ، نگاه آذربايجان ، نوید اسماعیلی
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0