کلاه‌های چینی کلاهدوزی تبریز را از رمق انداخته است

تنها بازمانده از نسل قدیم کلاهدوزان بازار تبریز گفت: کلاه‌های بی‌کیفیت چینی، کلاهدوزی وطنی را که سال‌های طولانی رونق داشت، از رمق انداخته است. حاجی ابوالقاسم عزت‌خواه معروف به ابوالقاسم کلاهدوز وقتی در کارگاه کوچک او پای صحبت‌ها و درد دل‌هایش می‌نشینیم، می‌گوید: متولد سال ۱۳۱۲ در محله شتربان تبریز هستم؛ ۸۲ سال سن دارم،

تنها بازمانده از نسل قدیم کلاهدوزان بازار تبریز گفت: کلاه‌های بی‌کیفیت چینی، کلاهدوزی وطنی را که سال‌های طولانی رونق داشت، از رمق انداخته است.

حاجی ابوالقاسم عزت‌خواه معروف به ابوالقاسم کلاهدوز وقتی در کارگاه کوچک او پای صحبت‌ها و درد دل‌هایش می‌نشینیم، می‌گوید: متولد سال ۱۳۱۲ در محله شتربان تبریز هستم؛ ۸۲ سال سن دارم، از ۱۲ سالگی کلاهدوزی را با شاگردی در بازار کلاهدوزان تبریز آغاز کردم و الآن ۷۰ سال است که به این حرفه مشغول هستم.

وی اضافه می‌کند: بسیاری از کلاهدوزان قدیمی بازار تبریز از دنیا رفته‌اند و شاید من تنها بازمانده از نسل قدیم کلاهدوزان بازار تبریز باشم که هنوز به این حرفه مشغول هستم.

حاج ابوالقاسم می‌گوید: کلاه‌های بی‌کیفیت ولی ارزان چینی که هم اکنون بازار پر از آنهاست، چندان فرصتی را برای ما برای کلاهدوزی باقی نگذاشته و به همین جهت هم اگر ما روزگاری در کارگاه خود روزانه چهل عدد کلاه تولید می‌کردیم، الآن این تعداد به دو عدد آن هم به زور رسیده است.

وی اضافه می‌کند: زمانی از کلاه‌های تولیدی ما را با مارک «ابوالقاسم کلاهدوز» در شهرهای مختلف از جمله ارومیه، مراغه و خوی می‌فروختند، اما امروز کلاه‌ها اغلب از چین وارد می‌شوند.

حاج ابوالقاسم که در ۸۲ سالگی همچنان در کارگاه نیمه تاریک خود در سرای در عباسی راسته بازار تبریز مشغول کلاهدوزی و پاسخ دادن به معدود سفارشات است، پیامی هم به جوانان دارد و می‌گوید: صبح که موقع اذان از خواب بر می‌خیزم، بعد از اقامه نماز، یک عدد سیب می‌خورم؛ سپس نیم ساعتی را در منزل ورزش کرده و آنگاه عازم کارگاه می‌شوم که معمولا بین ساعت ۹ تا ۹٫۳۰ به محل کارم می‌رسم و تا ساعت ۵٫۳۰ تا ۶ عصر در اینجا هستم.

او این را هم می‌گوید که در ۸۲ سالگی هیچ سستی به خود راه نمی‌دهد و هنوز بسیاری از دندان‌های خود را در دهان دارد و چشم‌هایش نیز امکان کلاهدوزی و کار کردن با چرخ خیاطی را برایش می‌دهند.

حاج ابوالقاسم کلاهدوز صحبت‌هایش را اینطوری به پایان می‌رساند: دو فرزند دارم یک پسر و یک دختر، پسرم در خارج از کشور دندانپزشک است و دخترم در تبریز صاحب سه فرزند است، خودم نیز به حول قوه‌الهی در سلامتی کامل بوده و هیچ ناراحتی در هیچ جای بدن ندارم.