توسعه سرویس‌های بهداشتی، مطالبه‌ عمومی شهروندان

وقتی حرف از سرویس بهداشتی عمومی پیش می آید، بیشتر توالت های با دیوارهای سیاه و منقش به یادگاری با درهای خراب و شلنگ آبی که روی زمین کف دستشویی خیس افتاده و آخر سر نفری که میز کوچکی برای خودش دست و پا کرده و تا پول نگیرد حق خروج و گاها حق ورود نداریم! پولی که به نظر خیلی هایمان پول زور می آید، در ذهنمان تداعی می شود.

آیا پس از گذشت چندین سال از مقوله توسعه سرویس های بهداشتی و اهمیت رسیدگی و بهداشت این اماکن همچنان در این ذهنیتیم؟ شاید در ابتدا، بحث در خصوص بهداشت و توسعه سرویس بهداشتی های عمومی، مسئله خنده دار به نظر آید ولی اهمیت ساخت و بهداشت توالت به قدری است که روزی در تقویم را به خود اختصاص داده است.

۱۹ نوامبر (۲۸ آبان) روز جهانی توالت (به انگلیسی: World Toilet Day) است و سازمان ملل متحد نیز هر ساله به همین مناسبت آماری را از افرادی که به توالت دسترسی ندارند، منتشر می‌کند.

هر چند ما ایرانی ها، حتی گاها در خیابان از پرسیدن اینکه نزدیک ترین سرویس بهداشتی به این محل کجاست و یا در گفتن اینکه نیاز به سرویس بهداشتی داریم زمین و زمان را به هم می چینیم تا جمله جایگزین بگویم که هدف را برساند ولی مستقیم به آن اشاره نکنیم مثلا گلاب به روتون، نیاز به قضای حاجت، روم به دیوار و امثال این قبیل گفته ها.

یا حتی در تربیت کودکانمان تاکید داریم که در جمع وقتی نیاز به توالت دارند از اشاره مستقیم بپرهیزند و با رمز که بین والدین و کودک قبلا هماهنگ شده، عنوان شود و گاها به این حد اکتفا نمی کنیم و اصرار بر در گوش گفتن این خواسته داریم این معذب کردن کودک گاها تا جایی پیش می رود که دیگر کاری از دست کودک بر نمی آید و قبل از رسیدن کودک به توالت این نیاز برطرف می شود.