ثبات در اشتباهات؛ درد لاعلاج تراکتـورِ زنوزی

درد اصلی تراکتورِ زنوزی که لاعلاج به نظر می‌رسد، استمرار و ثبات در اشتباهات است.

به گزارش نگاه، تراکتور با مالک میلیاردر و بیزنس‌من خود در فوتبال کشور رکورددار تغییر و بی‌ثباتی بوده و با رفت‌وآمد پرشمار مدیران و سرمربیان به «محله بروبیا» تبدیل و معروف شده است. تغییراتی که معمولاً حاصل تصمیمات اشتباه بوده و تیم دوست‌داشتنی و همواره مدعی را در یک دور باطل و مسیر ناکامی و سقوط قرار داده است.

این شرحی کوتاه و جامع بر احوال تیم بزرگ فوتبال آذربایجان در دوران ۴ ساله خصوصی‌سازی است؛ اما اینک کار در این تیم به جایی رسیده که ثبات هم نتیجه‌بخش نیست و به عبارتی، نه به آن شوری شور و نه به این بی‌نمکی! درهمین راستا، تراکتور با عملکرد و نتایج ضعیفش بویژه در دو بازی گذشته رسماً در یک دو راهی سرنوشت‌ساز قرار گرفته است: انتخاب میان ثبات و بی‌ثباتی.

اینکه ادامه دادن با زوونیمیر سولدو صلاح است یا خیر؟ در این خصوص دیدگاه غالب بر این عقیده استوارند که تداوم حضور سرمربی کروات و سریال ناکامی‌ها می‌تواند جبران‌ناپذیر باشد و ممکن است مسیر بازگشت را برای تراکتور باریک‌تر کرده و دیر شود. در مقابل، گروه اقلیتی که بر ثبات و حفظ کادرفنی پافشاری می‌کنند، اکنون با توجه به وضعیت خطرناک و احساس نیاز به یک شوک در تیم، دچار تردید شده‌اند.

تشخیص راه از بیراهه در چنین موقعیتی پیچیده نیست لیکن به زعم نگارنده، درد اصلی در تراکتورِ زنوزی که لاعلاج به نظر می‌رسد، استمرار و ثبات در اشتباهات است. مالکیتی که هیچ‌گاه نتوانسته تعریف مناسبی از واژه ثبات در ساختار تراکتور ایجاد کند. واژه‌ای که برای نیل به موفقیت امری لازم به نظر می‌آید اما گاهی اوقات کافی نیست و بدون شک، پایداری روی تصمیمات و انتخاب‌های نادرست می‌تواند بسیار مهلک‌تر از بی‌ثباتی باشد.

در واقع، وضعیت فعلی تراکتور فراتر از بحران است و در شرایطی که شنیده می‌شود مسئولان این تیم روی قطع همکاری با سولدو اتفاق نظر دارند اما درنهایت این آقای مالک است که تصمیم اول و آخر را می‌گیرد و به اذعان بسیاری از کارشناسان، همین مالک محور بودن بزرگترین عیب و ایرادی است که از آغاز زمامداری زنوزی در این تیم وجود داشته و دارد.

انتهای پیام/