مهره‌ی گم شد‌ه‌ی تربیت دانش‌آموزان

پدیده تلخ خود آزاری و تیغ کشیدن روی بدن به موضوعی عادی در بین دختران دانش ‌آموز به دلیل عدم درک شرایط آنها و فهمیده نشدن توسط پیرامون مبدل شده است. پرورش در کنار آموزش امری است که نتوانسته جایگاه خود را در سازمان «آموزش و پروش» بیابید و در تربیت همه‌جانبه‌ی دانش آموزان موثر

پدیده تلخ خود آزاری و تیغ کشیدن روی بدن به موضوعی عادی در بین دختران دانش ‌آموز به دلیل عدم درک شرایط آنها و فهمیده نشدن توسط پیرامون مبدل شده است.

پرورش در کنار آموزش امری است که نتوانسته جایگاه خود را در سازمان «آموزش و پروش» بیابید و در تربیت همه‌جانبه‌ی دانش آموزان موثر گردد. از طرفی عدم پرداخت به این مسئله در طول سالیان متمادی ضرورت وجود آن در مدارس را با چالش مواجه ساخته و به دلیل عدم تطابق با هنجارهای نوین اجتماعی همسو با تغییر ذائقه ی نوجوانان و جوانان، نتوانسته نقشی در تعالی یک فرد داشته باشد. این امر نه تنها در مدارس بلکه در رتبه بالاتر در دانشگاه‌ها نیز اعمال نگردیده و متاسفانه در پایان دوره تحصیلات فردی مملو از معلومات علمی با کمترین آموزش نسبت به مقابله با هیجان ها و تعاملات اجتماعی تحویل جامعه داده می‌شود.

نوجوانی، دختران و آسیب های بی صدا

نوجوانی یکی از حساس‌ترین دوران سنی به جهت تشکیل هویت یک فرد و قرار گرفتن در اوج جهت آموزش عنوان کرد. سالهای بین ۱۲ تا ۱۸ سال که به طور معمول در مدارس راهنمایی و دبیرستان‌ها سپری‌می شود. سالهایی که عموما در سیستم آموزشی ما با حفظ کردن مفاهیم علمی و درسی و استرس امتحانات سپری می شود. دختران در برابر مسائل اجتماعی با توجه به روحیه ذاتیشان بسیار آسیب پذیرتر هستند. آسیب هایی که ممکن است بر اثر فشارهای روحی ناشی از اجتماع و فضای پیرامون آنها تاثیرات وحشتناکی بر آنها بگذارد و اطرافیان حتی متوجه آن هم نشوند.

خون بازی و لطافت دخترانه

در تازه ترین هنجارشکنی دانش آموزان که به یُمن وجودشبکه های مجازی خیلی زود رسانه ای گردید، خبر از بازی وحشتناکی در دبیرستان های دخترانه می داد. بازی به نام “خون بازی” که حاکی از خشونت و ضعف مسائل تربیتی و پرورشی در نظام آموزشی کشور است. تصاویر مربوط به این پدیده در دبیرستان های دخترانه برای اولین بار از رسانه های داخلی منتشر شد اما واقعیت خون بازی در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی از مدت ها قبل به صورت عکس و فیلم منتشر شده بود.

با توجه به تحقیقات صورت گرفته، این فرآیند در سن ۱۴ الی ۱۶ سالگی انجام می‌پذیرد و در بعضی از مدارس به سن ۱۸ سال نیز رسیده است؛ اقدامی که فرد بعد از کشیدن خط‌های خون‌آلود در دست، مچ، پا، ران و سر هیجان های درونی خود را تخلیه می نماید. در واقع دختر نوجوان با انداختن تیغ بر روی دست و دیدن خون لذت می برد! افرادی که مرتکب این عمل می‌شوند، در زمان مراجعه به پزشک و روانشناس، اصلی‌ترین علت ارتکاب را عدم توجه خواندن و برای جلب‌توجه اطرافیان دست‌به‌کاری می‌زنند که ممکن است بازگشتی در آن وجود نداشته باشد.

آموزش های بدون پرورش!

با توجه به کم کاری‌ها و شانه خالی کردن بعضی از مسئولان آموزشی در کشور، در چند سال گذشته این کار به یک عمل معمول تبدیل‌شده و در بیشتر مدارس و دانشگاه‌ها فردی که این کار ناشایست را انجام ندهد، مورد تمسخر دیگران قرار می‌گیرد که این کار نیز یک کار ناشایست دیگر است.

مریم چوب‌دار در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی آناج، اظهار داشت: کودکانی که در سال‌های ابتدائی زندگی با مشکل‌هایی اعم از طلاق والدین، تنبیه‌های غیرمجاز و…رو دررو می‌شوند، بیشتر دچار این بیماری شده و بیشتر در سنین ۱۶ الی ۱۸ خود را نشان می‌دهد.

وی افزود: کمبود رابطه عاطفی در فرزندان و بیشتر در قشر دختران، یکی از عواملی است که وی را از تنهایی ترسانده و همیشه دوست دارد به کسی یا فردی وابسته باشد.

فشارهای روحی، تنهایی و اختلال های شخصیتی

وی اضافه کرد: فشارهای روحی در این سنین، باعث می‌شود تا آنها در مقاطع بالاتر با اختلال ذهنی و شخصیتی برخوردار شوند که در علم روان‌پزشکی یکی از مهم‌ترین و خطرناک‌ترین عامل خودزنی، اختلال ذهنی و شخصیتی است.

مشاور دانش آموزان در مدارس با اشاره به حالت دست داده به فرد بیمار در هنگام ناراحتی، تصریح کرد: از مهم‌ترین حالات فرد بیمار در هنگام بروز عواملی همچون خودزنی، کم شدن اعتمادبه‌نفس در فرد بوده و مانع از رشد طبیعی جسمی و ذهنی فرد می‌گردد،بسیاری از روان‌پزشک ها شاهد خودزنی فرد تا به اندازه‌ای بودند که به دلیل اعتمادبه‌نفس کم، تا مرز خودکشی نیز پیش رفتند.

این کارشناس با تأکید بر توجه والدین و مدارس به دانش‌آموز در هنگام ارتکاب خودزنی، توضیح داد: مهم‌ترین افرادی که با یک نوجوان در ارتباط‌اند، والدین و دبیران آنها در مدارس هستند و توجه آنها به هریک از دانش آموزان امری لازم است.

وی ادامه داد: باید والدین، دبیران و مشاوران مدارس را به نحوه مقابله با این بیماری آگاهی‌بخشیم؛ چراکه اگر فردی از دانش آموزان در هنگام خودزنی یا بعدا زآن موردتوجه و اطرافیان قرار گیرد، امتیاز مثبت تلقی شده و سایر دانش آموزان را به این کار سوق می‌دهد.

وی تاکید کرد: توجه ابتدائی و قبل از ارتکاب خودزنی می‌تواند فرد بیمار را از مواجه با این خطر دور ساخته و رابطه خوبی با والدین و دبیران خود برقرار می‌کند.

این مشاور خانواده با اشاره به التزام برای جلوگیری از خودزنی و خودکشی در دانش آموزان، خاطرنشان کرد: اعتماد به دانش آموزان و ایجاد رابطه عاطفی در دوران نیاز آنها، می‌توانند دانش آموزان را از این منجلاب رهایی ساخته و آنان زندگی سالمی داشته باشند.

وی در پایان با اشاره به نقش والدین در وقوع این‌گونه حادثه‌ها، اذعان داشت: خانواده‌ها با اعتماد و نگاه مثبت به آنها می‌توانند فرزندان خود را از این مهلکه نجات داده و آنان را به زندگی امنی سوق دهند.