تغییرشکل دلخوشی‌های مردم

انسان مغرور که کمر به نابودی طبیعت بسته است، اینگونه به دست غول بی‌رحم تکنولوژی تنبیه می‌شود و گویی این زندگی ماشینی است که انسان مغرور را همچون گل نرم شکل می‌دهد.

به گزارش نگاه  تکنولوژی با همه‌ی مزیت‌های غیرقابل انکاری که بر زندگی ما دارد به همان میزان نیز ما را از ارزش‌هایی که قبل‌ترها از آن پیروی می‌کردیم دور کرده و گویی این زندگی و فناوری حاکم بر آن است که علایق و سلایق ما را تعیین می‌کند.

حتی هنگامی که از هیاهو و سبک زندگی به ستوه آمده و در دامان طبیعت به دنبال آسایش می‌گردی، برخی هدفون به گوش طبیعت‌گردی کرده و یا با ایجاد آلودگی صوتی و پخش موسیقی از باندهای ماشین اکوسیستم طبیعت را برهم می‌زنند.

آیا گوش دادن به صدای طبیعت و زمزمه‌ی زمین به عنوان مادر همه‌ی انسان‌ها لذت‌بخش‌تر از صدای موسیقی که در طبیعت از هدفون‌ها و یا خودروها پخش می‌شود، نیست؟

اینجا است که می‌توان به تاثیر تکنولوژی بر سلایق‌مان پی برد چرا که دیگر طبیعت‌گردی و همراهی با نوای طبیعت نوازشگر روح کسی نیست و افراد به دلیل مشغله‌ی زیاد و بسیاری مسائل دیگر ترجیح می‌دهند وقت خود را در پاساژها و مراکز خرید آنچنانی بگذرانند.

با توجه به تغییر جو اقتصادی حاکم بر کلان‌شهرها و عوض شدن چهره‌ی شهرها با احداث مراکز تجاری و خرید، ظاهر فریبنده‌شان هر نظاره‌‎گری را به خود می‌خواند و گویی در برابر این فریبندگی و طنازی بناهای باشکوه نمی‌توانی مقاومت کنی.

پاساژگردی یا به تعبیر برخی ویندو شاپینگ یکی از مشغله‎های جدی در روزگار ما به شمار می‌آید و می‌توان آن را از بعد منفی و مثبت بررسی کرد و از این رو پای صحبت چند نفر در یکی از مراکز خرید تبریز نشستیم.

اولی دانشجویی است از یکی از شهرستان‌های اطراف تبریز که دلیل پاساژگردی خود را اینگونه بیان می‌کند: پاساژگردی یا پرسه زدن در مراکز خرید تبدیل به یک عادت و نرم در زندگی‌ام شده است و از طرز چینش جذاب ویترین‌ها برای در طراحی لباس‌های خودم و یا زیورآلاتی که استفاده می‌کنم، ایده می‌گیرم.

جالب این که از این زاویه نیز می‌توان به ماجرا نگاه کرد و باید کمی تند و تیز بود تا از این تفریح به عنوان مکانی برای ایده‌یابی استفاده کرد؛ بنابراین می‌توان یکی از مزیت‌های پاساژگردی را ایده‌گرفتن برای طراحی لباس و یا دکوراسین و ساخت عروسک‌ها و صنایع دستی عنوان کرد.

اما فرد دیگری این گونه اظهار می‌کند که گشت زدن در مراکز خرید به عنوان پاتوقی برای او و دوستانش تلقی می‌شود و از امنیت موجود در این مراکز می‌گوید که با توجه به این که اکثر خانواده‌ها وقت کافی برای درکنار هم بودن و مسافرت کردن ندارند و همچنین کافی‌شاپ‌ها و رستوران‌ها نیز اکثرا فضای مناسبی برای نشستن ندارند و شاید یکی از دلایل اصلی‌مان هم همین باشد.

با در نظر گرفتن این بعد نیز می‌توان نتیجه گرفت که با اختصاص بودجه و سرمایه‌گذاری به منظور احداث پارک‌ها و مکان‌های طبیعی و سالم از جمله پارک‌های جنگلی برای خانواده‌ها می‌توان فرصت‌ها و مکان‌های بیشتری را به قطب گردشگری تبدیل کرد.

خانم دیگری نیز از افزایش بحث و مجادله با همسرش به دلیل افزایش تجمل‌گرایی می‌گوید: با هر چرخی که در فضای پاساژها می‌زنم احساس می‌کنم چقدر کمبود دارم و باید کلی هزینه و وقت صرف خرید از مغازه‌ها بکنم و با توجه به وضعیت مالی متوسط و حقوق کارمندی همسرم همواره با او سر تجمل‌گرایی‌ام بحث دارم و من به عنوان یک پاساژگرد حرفه‌ای توصیه نمی‌کنم که افراد وقت خود را پشت ویترین مغازه‌ها بگذرانند چرا که مقاومت در برابر چشمک‌زنی طلا و جواهرات واقعا سخت است.

با کمی تامل می‌توان برخی عادات پسندیده‌ی دیگری همچون کتابخوانی، ساخت صنایع دستی، خطاطی و پرداختن به کارهای هنری را در زندگی نهادینه کرد.

در صورت بررسی تاریخچه‌ی دقیق پاساژگردی و رشد قارچ مانند مراکز تفریحی و تجاری کاملا غربی شاید بتوان گفت تاسیس لاله پارک در تبریز به عنوان سوغات ترک‌ها این فرهنگ را بیش از پیش ترویج داد و باعث رو آوردن جوانان نسل سومی به تفریح دم‌دستی و ارزان پاساژگردی شد.

جوانان نسل سومی که همواره به عنوان متهم ردیف اول در نزد بزرگ‌ترها و خانواده‌هایشان شناخته‌ شده‌اند، نسلی که با مطالعه و سازگاری و بردباری در مقابل مشکلات قهر بوده و اینترنت، بازی‌های کامپیوتری و امروزه نیز گوشی‌های اندروید رفیق نیمه‌راه آنان شده است.

در دوران بعد از انقلاب و دوران هشت سال دفاع مقدس فرصتی برای خودنمایی فرهنگ تجمل‌گرایی در متن زندگی مردم وجود نداشت و پس از آن نیز با تکیه بر آرمان‌های فرهنگی اسلامی و ایرانی ساده‌زیستی روشنی بخش زندگی مردم بود.

فاصله‌ی بین ویترین‌ها و تماشاگران، طولانی‌ترین فاصله‌ی جهان

اما پس از کم‌کاری برخی در نشر فرهنگ ایرانی و حفظ اصالت آن به تدریج سایه‌ی سنگین تجمل‌گرایی به عنوان سوغات فرنگ در بطن جامعه حس شد و ویترین‌های لوکس حسرت‌های بزرگی را بر دل مردم بر جا گذاشتند و به صراحت می‌توان گفت “فاصله‌ی بین ویترین‌ها و نگاه‌های پرحسرت تماشگران طولانی‌ترین فاصله‌ی جهان به شمار می‌آید.

یک روانشناس در گفتگو با خبرنگار ایسنا، منطقه آذربایجان‌شرقی، در خصوص روآوردن مردم به تفریح ارزان پاسازگردی، گفت: تغییر شکل دلخوشی‌های مردم، در گذر زمان امری طبیعی است و نیازهای مادی و معنوی انسان تحت تاثیر گذر زمان قرار می‌گیرد؛ بنابراین اینکه سرگرمی‌های انسان تغییر کنند، امری بسیار طبیعی به شمار می‌آید.

وی افزود: به عنوان مثال در دهه‌های پیش، بازی‌ها و سرگرمی‌های خاصی بین کودکان و حتی بزرگ‌ترها وجود داشته که ما امروزه اسم آن‌ها را هم نمی‌دانیم و البته لزومی به تکرار شدن آنان نیز احساس نمی‌شود.

دسترسی به طبیعت کم‌تر شده است

وی عنوان کرد: اختراعات و نوآوری ها نیز در این میان بی‌تاثیر نبوده و تغییر شکل دلخوشی‌ها، امری اجتناب‌ناپذیر است و این نیز به معنی سرد و بی‌روح شدن انسان‌ها نبوده و امروزه علاقه به طبیعت از بین نرفته بلکه دسترسی به طبیعت کم‌تر شده است.

رفیع‌زاده، تاکید کرد: برای استفاده از طبیعت بکر و بدون مزاحمت کسی، باید کیلومترها با ماشین مسافت طی کرده و از محل زندگی خود دور شوید و این پروسه‌ی طولانی در مدت کوتاه امکان‌پذیر نیست.

وی گفت: با توجه به دغدغه‌های زندگی امروزه و وقت کم افراد، اکثریت دنبال جاهایی هستند که در دسترس باشد و بدون صرف وقت زیاد در کم‌ترین زمان حس زیبایی‌شناسی خود را ارضا کنند.

وی خاطرنشان کرد: با توجه به فراهم نبودن زیرساخت‌ها، مردم چاره‌ای جز گشت و گذار در مراکز خرید و قدم‌زنی در پاساژها ندارند؛ بنابراین باید امکانات لازم جهت تفریح خانواده‌ها در نظر گرفته شود تا امکان دسترسی در کم‎ترین زمان برای خانواده‌ها ممکن باشد.